Deel 3: Lissabon, Algarve, Andalucia
Sinds de Portugese zuidkust doen we het aanzienlijk rustiger
aan. We hebben alle tijd, hebben geen druk meer op het reisschema omwille van
het weer en de zon schijnt volop. Na een paar dagen Cascais varen we samen met
de Adagio naar Lissabon. Hier liggen we midden in het centrum met uitzicht op
de enorme brug die de Rio Tejo overgaat. Dit gaat dan ook gepaard met het
nodige verkeersgeraas 24 uur per dag.
In Lissabon vieren we uitgebreid de verjaardagen van Sidney
en Guido. Met taart en champagne, vlaggetjes aan boord en feestmutsen die zijn
gefabriceerd door ons creatieve kinderscharen.
Het hele feestgedruis vindt plaats in de ochtend pal tegenover
een tweetal enorme boten van de “Brigade Fiscal” (dag en nacht bemand door wel
15 portugezen in strakke pakjes.) Ze kijken hun ogen uit bij dit toch wel rare
stel kerels met vreemde mutsen die tussen de slingers een fles champagne
ontkurken om elf uur ’s ochtends. Maar gelukkig mogen ze een “graantje
meepikken”, de champagnekurk beland midden op hun bijbootje…..
We blijven een paar dagen in Lissabon en besteden natuurlijk
wat tijd aan sightseeing. Met een open dubbeldekker laten we ons heerlijk als
een echte toerist door de stad rijden. De kinderen vinden het helemaal geweldig
“een bus zonder dak”.
Verder brengen we een dag door op de expo 98. Imposant en
zeker de moeite waard.
Na Lissabon varen we door richting de Algarve. We varen op
initiatief van Sidney dit keer wederom een nacht door. Inmiddels zijn we dit
wel gewend. Helaas valt de wind ’s avonds compleet weg, neemt de deining fors
toe en ontstaan er enorme mistbanken. Een slechtere combinatie is niet
denkbaar. Onze gebakken eieren smaken van geen meter en gaan na twee happen
over de zeereling (gelukkig nog voordat we ze gegeten hadden). De kinderen
daarentegen eten een hele zak met tortellinies alsof er niets aan de hand was.
‘s morgens om 9.00
komen we aan in Lagos. Het is vreemd, maar de lucht ruikt ineens naar
zoete amandelen. Echt een Algarve luchtje.
In Lagos hebben we een luxe haven met veel faciliteiten. De
belangrijkste: een enorm zwembad. Vanaf het moment dat we ons instaleren in heerlijke
ligstoelen onder een parasol, liggen de kinderen in het water en komen daar de
rest van de dag ook niet meer uit.
Na twee dagen hebben we het zwembad wel gezien en besluiten
we voor anker te gaan in de baai van Lagos. Aan de ene kant enorme rotspartijen
en aan de andere kant een uitgestrekt strand. Zelf ankeren is voor ons een
compleet nieuwe ervaring. Het is heerlijk om helemaal vrij te liggen in zo’n
mooie baai. Geen buren die de hele dag je boot in kijken. Anderzijds is dit
onze eerste keer voor anker. En dan ligt de boot toch maar aan een zo’n
ketting. We worden dan ook regelmatig ‘s-nachts wakker en checken of ons anker het allemaal wel houdt.
Maar ook dit went en de tweede nacht slapen we al een stuk
geruster.
In de baai liggen vier Nederlandse boten en al snel zitten
we met z’n allen bij elkaar. Gerrie en René waren we al eerder tegengekomen in
Cascais en Batje en Laus hadden al eerder kennis gemaakt met Adagio. We
borrelen met z’n allen tot diep in de nacht. Kinderen vallen met hun bakjes
chips voor de video in slaap (wat een ouders…). Erg gezellig maar zoals we ons
de volgende ochtend voelen, niet iets om ieder avond te herhalen.
Na Lagos zakken we verder af. We wisselen het ankeren af met
havens. Zodat we iedere keer weer even boodschappen kunnen doen en de tank met
water kunnen vullen.
Sinds Lissabon varen we samen op met de Adagio (Sidney en
Xandra met hun twee kinderen). Het is zowel voor ons als de kinderen ieder keer
weer erg gezellig. De kinderen kunnen het steeds beter met elkaar vinden. Ze
maken ook al ruzie alsof ze elkaar allang kennen (zoals broertjes en zusjes
ruzie kunnen maken).